All posts by : admin

W 2020 r. podatnicy mają możliwość rozliczenia straty z działalności gospodarczej za 2019 r. na dwa sposoby.

Do końca 2018 r, podatnik mógł odliczyć poniesioną stratę w przeciągu 5 najbliższych  następujących po sobie latach podatkowych, jednak wysokość kwoty odliczonej w którymkolwiek z tych lat nie mogła przekroczyć 50 % wartości poniesionej straty.

Od 1.01.2019 r.  zmianie uległo brzmienie art. 9 ust. 3 uopdf.

Obecnie podatnicy mogą rozliczyć stratę na dwa sposoby. Pierwszy, znany dotychczas pozostawia możliwość odliczenia przysługującej kwoty w przeciągu 5 następujących po sobie lat z zastrzeżeniem, że kwota odliczenia nie może przekroczyć 50% wysokości straty. Drugi sposób pozwala na jednorazowe odliczenie wartości poniesionej straty w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł.

W przypadku, gdy podatnik poniesie stratę przekraczającą 5.000.000 zł może odliczyć w jednym roku jednorazowo 5.000.000 zł, jednak nadwyżkę ponad ten limit będzie mógł rozliczyć w pozostałych latach ego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty

Powyższa zasada ma zastosowanie do strat powstałych od 01.01.2019 r.. Oznacza to, że straty osiągnięte za rok 2018 i wcześniejsze mogą być rozliczane tylko według poprzednich zasad.

Dokładne brzmienie art. 9 ust. 9 uopdf  brzmi następująco:

”3. O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.”

Od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje prawo do błędu.

Kogo dotyczy?

• prowadzących działalność jak osoba fizyczna lub spółka cywilna nie dłużej niż 12 miesięcy

Na czy polega prawo do błędu?

Jeśli podatnik, objęty prawem do błędu naruszy przepisy związane z prowadzoną działalnością, organ podatkowy wezwie go do:

• usunięcia naruszeń przepisów
• usunięcia skutków tych naruszeń, jeśli wystąpiły.

W postępowaniu mandatowym przedsiębiorca będzie miał możliwość  złożenia pisemnego zobowiązania do usunięcia w wyznaczonym terminie stwierdzonych naruszeń oraz ich skutków w postępowaniu mandatowym.

Jeśli przedsiębiorca w wyznaczonym terminie przestanie naruszać prawo i usunie skutki tego naruszenia to nie zostanie ukarany za popełnione wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, albo właściwy organ w drodze decyzji odstąpi od nałożenia mandatu i poprzestanie na pouczeniu.

Analogicznie będzie w przypadku, w którym podatnik sam, bez wezwania organu albo składania zobowiązania, przestanie naruszać przepisy, a także usunie skutki naruszenia i powiadomi o tym odpowiedni organ. Również w tej sytuacji organ odstąpi od ukarania podatnika i poprzestanie na pouczeniu.

Już drugi raz rozliczenie roczne PIT zostanie przygotowane w ramach usługi Twój e-PIT.

Poza informacją PIT-16A (dotyczącą podatników rozliczających się w formie karty podatkowej), pozostałe deklaracje rozlicza się w terminie od 15 lutego 2020 roku do:

• 2 marca 2020 r. w przypadku PIT-28 (ryczałtowcy)
•  30 kwietnia 2020 r. w przypadku pozostałych: PIT-36/S, PIT-36L/S, PIT-37, PIT-38 i PIT-39.

Zachęcamy do zalogowania się na stronie www.podatki.gov.pl/pit/twoj-e-pit/ po 15 lutym w celu sprawdzenia swojego rozliczenia przygotowanego przez Krajowa Administracje Skarbową. Co prawda w tym roku dzięki automatycznemu powiązaniu usługi Twój e-PIT z bazą PESEL dane dotyczące ulgi na dzieci w PIT-37 zostaną uzupełnione, jednak są jeszcze inne ulgi z których podatnik po spełnieniu warunków możne skorzystać jak np. wprowadzona w 2019 r. ulga termomodernizacyjna, związana z wydatkami na cieplenie domów jednorodzinnych oraz wymianą starych kotłów grzewczych.
W tym roku po raz pierwszy KAS udostępni w usłudze Twój e-PIT deklaracje PIT-36 i PIT-28, ale tylko w zakresie przychodów innych niż te z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej.

Począwszy od 2019 r. obowiązują nowe zasady opłacania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działalności gospodarczej, najmu lub dzierżawy w przypadku podatników rozliczających się na zasadach ogólnych i podatku liniowym. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego wpłaca się w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego (art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W 2018 r. podatnicy zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego także wpłacali w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Jednak nie musieli jej wpłacać, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złożyli zeznanie i dokonali zapłaty podatku w ustalonym dla nich terminie.

W 2019 r. sytuacja uległa zmianie. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego i nie ma już znaczenia, czy wcześniej złożył zeznanie roczne, czy też rozliczy się po tym terminie.

U ryczałtowców podatek za grudzień wpłacamy przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania (art. 21 ust. 1 ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym).

Obowiązek przeprowadzenia spisu z natury wynika z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z przepisami spisowi podlegają towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, produkcja w toku, wyroby gotowe, braki i odpady.

Przypominamy, iż ryczałtowcy od 1 stycznia 2019 roku nie mają obowiązku sporządzania spisu z natury – wynika to z nowelizacji ustawy uchwalonej w 2018 roku zmieniającej ustawę o zryczałtowanym podatku dochodowym od stycznia 2019 roku.

Jeśli prezenty są przekazywane kontrahentom w celu stworzenia dobrego wizerunku firmy i budowaniu pozytywnych relacji z nimi, to taki wydatek ma charakter reprezentacyjny i nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.
Przepis stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Kosztem podatkowym jest natomiast koszt reklamy, rozumianej jako ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania informacji o firmie (temu ma służyć np. firmowe logo) oraz jej produktach, usługach, towarach w celu zachęcenia do zakupów.
Umieszczenie logo firmy na opakowaniu prezentu nie świadczy o tym, że taki wydatek może być kosztem podatkowym. Przekazywanie upominków wyłącznie ograniczonej grupie podmiotów, należy powiązać z reprezentacją, która jest wyłączona z kosztów. Natomiast prezenty przekazywane do szerokiego grona kontrahentów z logo firmy w celu nakłonienia do skorzystania z usług powinny być traktowane jako promocja i reklama firmy. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 września 2017 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.125.2017.1.AZ.

1) Brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów płatności powyżej 15.000 zł na rachunek niezgłoszony na „białej liście”.

2) Brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów płatności, które opłacono poza obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności – dotyczy płatności powyżej 15.000 zł dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 ustawy o VAT (sankcje w VAT za niedopełnienie tego obowiązku dotyczą płatności już od 11.2019).

3) Ulga na złe długi w podatkach dochodowych – Wierzyciele będą mogli pomniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub fakturze (rachunku), a dłużnicy (także rozliczający się na podstawie ryczałtu!) będą zobowiązani do zwiększenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku nieuregulowania płatności w wyżej wymienionym terminie.

4) Mikrorachunek podatkowy – każdy podatnik i płatnik będzie posiadał swój własny indywidualny mikrorachunek podatkowy, który będzie służył do wpłat należności z tytułu PIT, CIT i VAT oraz niepodatkowych należności budżetowych.

5) NIP na paragonie dla firm – Podatnicy nie będą mogli wystawiać faktur do sprzedaży udokumentowanej paragonem bez NIP nabywcy.

6) Kasy fiskalne on-line obowiązkowe dla pierwszej grupy podatników –
kasy będą obowiązkowe do ewidencjonowania
usług naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów oraz sprzedaży benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych. Ten sam podmiot wciąż może ewidencjonować sprzedaż innych usług lub towarów na zwykłych kasach.

7) Zmiany w rozliczeniu podatku u źródła – płatnicy będą musieli zastosować krajową stawkę w naliczeniu podatku u źródła w przypadku gdy dokonują wypłat z tytułu należności m.in. z tytułu odsetek, dywidend czy z tytułu licencji na rzecz zagranicznych kontrahentów w kwocie przekraczającej 2.000.000 zł.

8) Nowe rozporządzenie w sprawie prowadzenia książki przychodów i rozchodów – zniesienie obowiązku prowadzenia ewidencji wyposażenia oraz kart przychodów pracowników.

9) Quick fixes – zmiany w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych – zmiana przesłanek uprawniających do zastosowania stawki 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej i dokumentowania przemieszczenia towarów, wprowadzenie w miejsce magazynów konsygnacyjnych magazynów typu call-off stock w handlu transgranicznym, zmiana w identyfikowaniu dostawy ruchomej w transakcjach łańcuchowych

Zgodnie z art. 22p updof i art. 15d updop, obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca jednorazowej wartości transakcji przekraczającej równowartość 15.000 zł została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości takiej transakcji podatnicy zobowiązani są zmniejszyć koszty uzyskania przychodów albo w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększyć przychody, w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, od 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

• stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

• jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł.

Stosowanie ww. przepisów budziło wątpliwości, w przypadku kiedy nabywca najpierw dokona zapłaty zobowiązania w całości lub w części gotówką, a w późniejszym czasie sprzedawca zwróci nabywcy płatność gotówkową, następnie nabywca ponownie ureguluje zobowiązanie przelewem. Odmienne stanowiska zajmowały organy skarbowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 stycznia 2017 r., nr 1462-IPPB3.4510.974.2016.2 oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 stycznia 2017 r., nr 0461-ITPB1.4511.864.2016.2.DR.

Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach potwierdza, że w sytuacji, w której przedsiębiorca finalnie dokonuje płatności całej kwoty transakcji za pomocą rachunku płatniczego, nie zachodzi przesłanka do wyłączenia takiej płatności z kosztów uzyskania przychodów na podstawie powołanych przepisów ustaw o podatku dochodowym. W rezultacie w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) z powodu dokonania płatności gotówką, podatnik ma prawo do ponownego zwiększenia kosztów uzyskania przychodów (zmniejszenia przychodów), jeśli otrzyma zwrot gotówki od kontrahenta i ponownie ureguluje zobowiązanie, tym razem za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Rząd zapowiada, że limit płatności gotówką najprawdopodobniej zostanie obniżony. Ma to być kolejnym elementem walki z przestępczością gospodarczą i sposobem na uszczelnienie luki VAT.

Podpisana w dniu 6 sierpnia 2019 r. przez Prezydenta ustawa o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, wprowadziła ulgę za złe długi w podatku dochodowym. Ustawa ta ma zastosowanie do transakcji, których termin płatności mija po 31 grudnia 2019 r. i dotyczy zarówno podatników PIT jak i CIT.

Od 1 stycznia 2020 r. zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy o PIT (art. 18f ust. 1 ustawy o CIT) podstawę obliczenia podatku dochodowego będzie należało:
• zwiększyć o zaliczoną do kosztów kwotę zobowiązania, które nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
• zmniejszyć o ujętą pierwotnie w przychodach kwotę należności, która nie została uregulowana w terminie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

W praktyce oznacza to, że wierzyciel który nie otrzyma płatności za wykonaną usługę/ sprzedany towar w terminie 90 dni od upływu terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie będzie mógł obniżyć podstawę opodatkowania o kwotę nieotrzymanej należności. Analogicznie dłużnik, który nie ureguluje zobowiązania za wykonaną usługę/ sprzedany towar w terminie 90 dni od upływu terminu płatności określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie będzie miał obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania o kwotę nieuregulowanego zobowiązania.

Zgodnie z nowymi przepisami zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania z tytułu ulgi na złe długi podatnicy będą dokonywali w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
Zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania można także będzie dokonać w trakcie roku, odpowiednio w zaliczce na podatek dochodowy, za okres, w którym upłynął termin 90 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności wskazanego na fakturze, rachunku lub umowie.

Aby móc skorzystać z ulgi złe długi w podatku dochodowym należy spełnić określone warunki – o tym już wkrótce.

Od 1 stycznia 2020 r. wystawienie dla nabywcy (podatnika VAT) faktury do sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej będzie uzależnione od zamieszczenia na paragonie dokumentującym tę sprzedaż numeru NIP nabywcy. W związku z tym, iż nie wszystkie kasy funkcjonujące obecnie na rynku kasy rejestrujące posiadają możliwość umieszczenia na paragonie NIP, wystawianie faktur w oparciu o paragony na rzecz nabywców posługujących się takim numerem będzie ograniczone do tej grupy kasy, które posiadają taką funkcjonalność. Jeśli podatnik dokonujący sprzedaży nie będzie miał technicznej możliwości wpisania NIP na paragonie, to nabywca powinien zadeklarować już w momencie zakupu, że nabywa towar lub usługę jako podatnik – w takim wypadku sprzedawca nie powinien rejestrować zakupu na kasie fiskalnej, tylko od razu wystawić fakturę.

Co więcej, od 1 stycznia 2020 r. wejdą w życie przepisy nakładające na podatników sankcje w przypadku wystawienia lub posługiwania się fakturami wystawionymi do paragonu bez NIP nabywcy (podatnika VAT). W takim przypadku organ podatkowy ustali dodatkowe zobowiązanie podatkowe – w wysokości 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze – dla podatnika, który wystawi taka fakturę, a także dla nabywcy (czynnego podatnika VAT), który ujmie ją w ewidencji VAT. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe nie będzie ustalane w stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenia skarbowe albo za przestępstwo skarbowe.

Podkreślenia wymaga fakt, iż zarówno obowiązek wystawiania faktur do paragonów wyłącznie zawierających numer NIP nabywcy (podatnika VAT), jak i sankcja spowodowana naruszeniem tego obowiązku, nie będzie dotyczyć podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0).

Powyższe zmiany nie będą dotyczyły sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 stycznia 2020 r.